خدایا . . .

مى خواهم اعتراف کنم !

خسته ام . . .

من امانت دار خوبى نیستم . . .

" مرا   " از من بگیر . . .

مال خودت . . .

من نمى توانم نگهش دارم . . .

«انّا عرَضنا الامانةَ عَلَى السّمواتِ و الارضِ و الجبالِ فابینَ ان یَحملنها و اشفق مِنها و حَملَها الانسانُ انّه كانَ ظلوماً جهولا»(احزاب/72)

(ما امانت را بر آسمان ها و زمین و كوه ها عرضه كردیم، پس، آنها از برداشتن آن سرباز زدند و از آن هراسیدند و انسان آن را برداشت. به راستى، او بسیار ستمگر و نادان است.)

آسمان بــار امـانت نتوانست كشید                    قــرعه فال به نــام من دیوانه زدند

منبع : کدام نقطـــه ی این خاک زیر پا ی تو نیست؟